وقتی قراردادی منعقد می شود که موضوع آن انجام کار یا ساختن چیزی است؛ همیشه این تردید وجود دارد که شاید متعهد به قول خود وفا نکند، یا در انجام تعهد تاخیر داشته باشد. همچنین این احتمال هم وجود دارد که پس از اجرای قرارداد مشخص شود که در عملیات و کار انجام شده نواقصی موجود است.
مطمئناً در این موارد شرط جبران خسارت، چاره ساز است. اما این خسارت از کجا باید تامین و پرداخت شود؟
اگر شما پس از وقوع تخلف از ناحیه متعهد، به دادگاه مراجعه کنید، به اصل پول خود می رسید اما توجه داشته باشید که در این راه باید هزینه دادرسی و حق الوکاله بپردازید، سختی های دعوای حقوقی را تحمل کنید و اگر در کنار این موارد، مدت رسیدگی و کاهش ارزش پول را نیز در نظر بگیریم، در نهایت چیزی دستگیرتان نخواهد شد! پس باید فکری کرد تا جبران خسارت در کوتاه ترین زمان ممکن تحقق یابد و بار طرح دعوا و رفتن به دادگاه هم بر دوش متعهد تحمیل شود.
معمولاً ضمن امضاء قرارداد مبلغی به عنوان پیش پرداخت (یا اگر موضوع قرارداد خرید و فروش باشد به عنوان بیعانه) به متعهد یا فروشنده پرداخت می شود تا برای اجرای قرارداد هزینه گردد. حالا اگر متعهد تمام یا بخشی از پول را صرف قرارداد نکرد، تکلیف چیست؟
تضمین پیش پرداخت برای حل این مشکل گرفته می شود. این تضمین برای اطمینان از مصرف شدن پیش پرداخت در مسیر قرارداد می باشد و ممکن است به شکل های ضمانت نامه بانکی، چک و یا سفته باشد.
جالب است بدانید معتبرترین تضمین، ضمانت نامه بانکی و متزل ترین تضمین، سفته است.
ضمانت نامه بانکی سندی است که به موجب آن بانک در مقابل ذینفع ضمانت نامه، متعهد می شود به محض و به صرف اعلام او، مبلغ ضمانت نامه را به وی بپردازد. بنابراین صاحبکار (متعهدله) می تواند به محض احساس خطر (خیانت و تقلب متعهد در انجام کار)، وجه ضمانت نامه را وصول کند و این متعهد است که باید برای اثبات اینکه تخلفی نکرده است به دادگاه مراجعه و گرفتاری ها و هزینه های دعوی را تحمل نماید. البته تهیه ضمانت نامه بانکی، مستم تقبل هزینه هایی است که متعهدین قراردادها مایلند از زیر بار آن شانه خالی کنند. اما صلاح صاحبکار (متعهدله) همیشه آن است که برای تضمین، ضمانت نامه بانکی بگیرد.
درباره این سایت